ROZDZIAŁ 1

-Nie rób mi dzisiaj zdjęć! - zasłonił się Woicki, dwoma rękoma, a to podziałało na mnie jak płachta na byka, co poskutkowało ogromną liczbą fotek. - Zati, weź swoją siostrę, bo jej samej i jej aparacikowi stanie się krzywda! - pogroził palcem.
-Julson, daj sobie na luz... - westchnął Zatorski. Jako że byłam posłuszną siostrą, zasłoniłam lufę lustrzanki okrągłym, plastikowym ochraniaczem i ruszyłam na trybuny, bo i tak miałam wystarczająco zdjęć z rozciągania i tego mega rozkroku Woickiego. Po chwili dostałam SMSa od Baśki.

Jestem w Bełchatowie, idziemy na kawkę? ;*

Szybko jej odpisałam:

Gdzie i o której?

KubusCafe, 13?

Pasuje, do potem. :*

Przejrzałam wszystkie dotychczas zrobione fotki i pousuwałam te, które są rozmazane. Po chwili rozpoczął się mecz, więc kolejna misja do spełnienia. Podeszłam bliżej boiska i pstrykałam zdjęcia komu się dało. Jedno wyjątkowo mi się spodobało, a był na nim Winiar razem z Cupko. Jeśli ładnie je się przerobi, trochę biało-czarnej barwy i będzie super artystycznie! Gdy trener Nawrocki, ustalił kilku minutową przerwę podbiegłam do chłopaków i cyknęłam sobie "sweet focię" z bratem, a potem z Alex'em. 

-To koniecznie musi trafić na naszą stronę! - krzyknął uradowany Atanasijević, wskazując na wyświetlacz aparatu, na którym widniały nasze dziubki. 

-Mówisz? - dokładniej mu się przyjrzałam. - Lekki retusz i będzie w sam raz. - przybiłam z atakującym głośną piątkę, po czym oni znów ruszyli na parkiet, a ja zrobiłam kolejny przegląd. 

-Dobra chłopcy, na dzisiaj starczy... spotykamy się jutro o 10! - trener przypomniał o jutrzejszym treningu i pogonił chłopców do szatni. Tam niestety nie miałam już wstępu, a wyobrażam sobie, jaką furorę zrobiłyby moje zdjęcia. "Nagi Winiarski tylko w tej galerii!" , "Kooistra w samym ręczniku" . To byłoby coś... usiadłam na ławeczce, schowałam mój profesjonalny sprzęt do torby i czekałam na Pawła, kiedy w końcu wyjdzie. Dostałam kolejnego SMSa od Basi. 

Gdzie jesteś? ;/

Jeszcze w hali, zaraz będę!

Zapukałam do szatni chłopaków, a otworzył mi Karol. Nerwowo zasłoniłam oczy.

-Zawołaj Zatiego. - powiedziałam. 

-Zati! - krzyknął, a Paweł od razu pojawił się przede mną. Pociągnął mnie za rękaw i poszliśmy w stronę parkingu. 

-Chciałaś się jeszcze bardziej zdemoralizować? - westchnął.

-Co oznacza "jeszcze bardziej"? - zdziwiłam się. - Myślisz, że gołego faceta nie widziałam? - parsknęłam, a zaraz po tym uderzyłam głową w brzeg samochodu przy wsiadaniu do niego. 

-A widziałaś? - przeraził się. - Chyba w książce od biologii. - roześmiał się po chwili.

-Ojj, byś się zdziwił braciszku. - głośno wypuściłam powietrze.
-Ej, mam nadzieję, że nie podglądasz mnie pod prysznicem!
-Prędzej by mi oczy wypaliło... - wyszczerzyłam się. - Podrzucisz mnie pod Kubusa? Z Baśką się umówiłam...

-A nie z gołym facetem? 

-Jeśli Basia, to dla Ciebie nagi koleś, to nie wnikam... - wzruszyłam ramionami. Po kilku minutach byliśmy już pod kawiarnią. Pocałowałam Pawła w policzek i wysiadłam z auta. 

-Tylko na kolację proszę wrócić! - krzyknął jeszcze, a ja pokiwałam głową. Wpadłam do kawiarni i od razu ujrzałam Basię.

-O, wielka fotografka raczyła się pojawić... - wywróciła oczami. Nie zważając na jej dogryzanie, pocałowałam ją w policzek i rozłożyłam się na krześle. 

-I co tam, studentko psychologii... - wyraźnie zaakcentowałam te dwa ostatnie słowa i przeglądałam menu z napojami. 

-Żyję. - wyszczerzyła się. - I uczę się, jem, śpię, uczę się, jem, śpię, uczę się... i tak leci. A tam? 

-Wstaję, jem, idę robić zdjęcia, jem, i idę spać. - obydwie się roześmiałyśmy. Po chwili przyszedł do nas przystojny kelner i odebrał zamówienia, a po kilku minutach, przed naszymi oczami stały dwie szklanki kawy latte. 

-Dalej kręcisz z Alexem? - zapytała Baśka, znacząco poruszając brwiami.

-Jak to dalej? Przecież nigdy między nami nic nie było... nie wiem o co Ci chodzi. - włożyłam słomkę do ust i delikatnie sączyłam kofeinowy napój.

-A ja jestem papieżem. - westchnęła.

-O widzisz, to miło. - odparłam szczerząc zęby.

-Dżul!

-No co? Mówię Ci, nie kręcę z nim i nigdy nie kręciłam. Jesteśmy tylko przyjaciółmi i nic więcej...

-Od przyjaźni się zaczyna. - uśmiechnęła się. - Wiem coś o tym. - od razu spuściła wzrok.

-Fabian? - zapytałam po cichu. Ona przytaknęła. - I co, już nie macie ze sobą kontaktu? - znów pokiwała głową. Po tym zdaniu nastała dłuższa cisza. Do końca wypiłam kawę.

-Idziemy na spacer? - zapytała Baśka, wyglądając przez okno. 

-Okej. - przyjęłam jej propozycję i płacąc za kawę wyszłyśmy z kawiarni. Opatuliłam się szalikiem i ruszyłyśmy w stronę parku.

-Pamiętasz jak tutaj miałyśmy swoją pierwszą, podwójną randkę? - zaśmiała się Basia.

-No jak mogłabym zapomnieć! To wtedy kiedy narobiłam sobie wstydu, bo upaprałam się czekoladowym lodem... - spojrzałam na tę pamiętną ławkę z czułością. 

-Kiedy to było.. Boże wieki temu! - przeszłyśmy całą alejkę, śmiejąc się i wspominając dawne czasy. Zaczęło robić się pochmurno i ciemno, więc postanowiłyśmy, że rozejdziemy się do domów.

-Kiedy wracasz do Wrocławia? - zapytałam mocno ściskając przyjaciółkę.

-Pojutrze. - odparła.

-To chodź ze mną jutro na trening chłopaków, zapoznam Cię z nimi! 

-Niee, to nie jest najlepszy pomysł... - skrzywiła się.

-Ależ jest! Przyjedziemy jutro po Ciebie. Bądź gotowa przed 10. Buziaki. - jeszcze raz pocałowałam ją w policzek i poszłam w stronę swojego bloku. Po drodze narobiłam jeszcze tysiące zdjęć jesiennego krajobrazu. Będę dzisiaj miała masę roboty z ich przerabianiem. Wparowałam do mieszkania, trzaskając drzwiami.
-Jestem! Co na kolację? - powiesiłam torbę na krześle.
-Polecam otworzenie lodówki. - odparł Zati zapatrzony w telewizor. - Szybko, łatwo i smacznie.
Westchnęłam i poszłam do kuchni. Otworzyłam drzwiczki od lodówki wpatrywałam się w nią dobre kilka minut.
-Nie ma nic dobrego. - uznałam i chwyciłam jakbłko, po czym przysiadłam się do Pawła.
-Co tam u Basi? - zapytał.
-Studiuje... - wzruszyłam ramionami wgryzając się w owoc. - A mam takie pytanie...
-No?
-Możemy jutro zabrać ją na Wasz trening? Siedzi sama w domu, to chociaż tam ją zaprosiłam.
-Nie wiem, czy trener nie będzie miał nic przeciwko... nie dość, że ty się szlajasz między nogami, to jeszcze ona...
-Najwyżej ją wyrzuci. - zaśmiałam się. On pokiwał głową przytakując, a ja mu podziękowałam. - Dobra, ja się zmywam, mam masę roboty. - poklepałam brata po ramieniu i ruszyłam w stronę swojego pokoju, po drodze łapiąc drugie jabłko. Weszłam do środka, przebrałam się w legginsy, top, a do tego grube skarpety, które uszyła mi babcia. Zapaliłam lampkę nocną i usiadłam na łóżku razem z aparatem i laptopem. Zgrałam wszystkie zdjęcia na komputer i zabrałam się za ich przerabianie.
-Chcesz herbaty? - zapytał Zati, wchodząc do pokoju.
-Mogę chcieć, ale poproszę tą malinową. - uśmiechnęłam się. Po chwili kubek z gorącym napojem już stał na półce.
-Patrz, jakie super zdjęcie Ci zrobiłam. - odwróciłam laptopa w kierunku Pawła.
-Noo, super. - wywrócił oczami, a ja wybuchnęłam śmiechem. Robiąc sobie przerwę zajrzałam na FaceBook'a i włączyłam Skype'a. Kiedy tylko włączyłam portal, wiadomość od Alka.

Kiedy pojawi sie nasze zdjecie? :D

Na jego prośbę od razu wrzuciłam je na "Fejsa". Ładnie go oznaczyłam, a po chwili pełno "Lubię to" pod spodem. 

Bedziesz jutro na treningu?

Kolejna wiadomość...

Tak, ale nie sama. :D Będę miała asystentkę. ;>

Ooo, kto to?

Moja przyjaciółka, Basia. Poznasz ją jutro.

Ladna?

I to jak! :D 

No to nie moge sie doczekac. :)

Na tej wiadomości już się skończyło. Szybko przejrzałam jeszcze stronę główną na "Facebook'u" i powróciłam do obróbki zdjęć. Nawet nie zauważyłam, kiedy wybiła 23. 

-Julson, późno już. Idź spać. - powiedział Paweł, już przebrany w pidżamkę. 

-Poczekaj, jeszcze minutka. Kilka zdjęć mi zostało. 

-Jeśli teraz nie wyłączysz tego laptopa, to nie licz na poranne śniadanie. - zaplótł ręce na klatce piersiowej, 

-I tak na nie nie mogę liczyć... - wzruszyłam ramionami i dokonywałam ostatnich poprawek. - Okej, już. Tylko dodam na stronę. - po kilku minutach fotki pięknie prezentowały się w galerii Skry, a ja posłusznie wyłączyłam komputer i ruszyłam do łazienki. Tam szybki prysznic i można było iść spać.